Bakın Bu Bi Dramdır

Yeni yıla girmeden önce annemle ablamın yanına gitme kararı aldık. Benim için ağır dram içeren hikaye de tam bu karar ile başlamış oldu. Bu arada ağır dram içerir dememin nedenini yazımın devamını okuduğunuz daha net anlayacaksınız. 

Yılbaşından 3 gün önce biletlerimizi aldık bavul hazırla filan fıstık derken ben başıma geleceği biliyodum yok sezmiştim, sezdim yani :) Bu arada rotamız İstanbul'dan, Çanakkale'ye. Yolculuk süresi tahmini şartlar altında 7 saattir efenim.

Gelelim benim mevzunun başladığı noktaya Kamil Koç firmasının 'Rahat Hat' diye tabir edilen otobüsten ısrar kıyamet anneme biletleri aldırdım. Otobüse bindik iyi hoş, saat 12.30 civarı filan arka koltuğumdan bildiğiniz araba vapuru öterceseni bir horlama sesi.

Kulağımda kulaklık annemle birlikte film izliyoruz, bir an döndük birbirimize baktık. Yani bu ses bir insan evladından çıkamaz amcacığım sen borazan mı yuttun nettin o sese hanım abla nasıl dayanıyor her gece, insaf be yahu. 

Ön koltuğumuz da kurulan genç çift biran bize döndü annemle kafamızı istemsizce salladık 'yok ses bizden gelmiyor be abla' dercesine. Neyse genç hanım efendi muavine söyledi dedik he uyanırda az rahat ederiz. Amca sarsılmalara bile banamasın demedi, yanarım yanarım da mola da az uyurum derken amca orda bile inmedi ya :(

Burdan anlayacağınız 12'den sabah 6'ya kadar amcanın borazan, saksafon ya da her ne yuttuysa içinde ne varsa onu bütün otobüs dinledik. Montumu, boyunluğumu yüzüme gözüme sarıp hatta kulağıma sokmama rağmen bir gram uyuyamadım. 

Her şeye rağmen Çanakkale'ye gittiğim de ablamla geçirdiğim yaklaşık 10 gün her şeyden daha güzel geldi. Bütün yaz Çanakkale'deydim. Yaz ayından sonra kışın rüzgarlı, yer yer gök delinircesine yağan yağmuru benim Çanakkale'yi sevmeme engel olamadı. 

Sakinliği, denizin sesi en önemlisi ailemle beraber olmanın güzelliği bambaşkaydı. Son yazımda da yer verdiğim tatlı ablamın bize annemle vedalaşırken yaptığı tatlıydı sadece bir tabak yiyebildim ve tadı hayla damağımda. Eve gelince ona hemen yaptıracağım :)

Kuala terliklerimin minnoşluğu :)

Dün İstanbul'a döndükten sonra bugün valizimi anca yerlerine yerleştirebildim. Ne çok şey almışım tek valizle gidip iki valizle anca dönebildik. Bu arada dönüş maceram da çok farklı değildi bu sefer amca yerine bir genç kızımız gece saat 3'te sevgilisiyle telefonda yükses ses eşliğinde 'ama beni bir dinle' diyerek 1 saat kavga etti. 

Şu otobüs firmalarından bilet alırken arkamızda önümüzde kimin oturabileceğini bir seçebilsek ahhh ne kıyak olur valla. Bu arada fotoğrafta gördüğünüz tatlı mı tatliş kuala terliklerim ablamın yılbaşı hediyesiydi. Çohhh datlu değiller mi ama ya yirim ki ben bunları. İşte bugünlükte bu kadardı yarın mesai beni bekler. 

Bu arada abla diyorum ama aramızda sadece 13 ay var kendisinin bloguna da göz atmak isterseniz linki tam da linki yazan yerin üstü :D Yorumlarınızı benimle paylaşırsanız mutlu olurum, kendinize çok iyi bakın hoşçakalın..

Fotoğrafların izinsiz kullanılması yasaktır..