Takvim yaprakları 2009 yılını gösterirken hiç unutmuyorum liseden yeni mezun olmuşum Hürriyet gazetesinin ek gazetesi olan kültür sanat köşesinde ‘En Çok Satan 5 Kitap’ içerisinde Küçük Arı yer alıyordu. Bir de yanında kitap görseli vardı, o turunculu sarılı kapak tasarımı bile beni kendine çekmeyi başarabilmişti.
O zamanlar sınav telaşı derken ben kitabı çoktan unutmuştum bile. Aradan birkaç yıl geçti ve ben üniversiteden yakın bir kız arkadaşımın evinde 'Küçük Arı' kitabını gördüm. Zaten bu kapak tasarımını uzaktan görsem tamamdır bu 'Küçük Arı' derim.
Doğum günümde arkadaşım bana sürpriz yapıp birde başka bir hediye uzatınca merakla paketi bir hışımla açtım ve karşımda 'Küçük Arı' duruyordu. Bir insan kitaba bu kadar sevinir mi demeyin gerçekten çok mutlu olmuştum.
Yani bir tek bende mi oluyor bilmiyorum ama bu beni klasik huyumdur bir şeyi ne zaman mutlaka almalıyım dersem o kısmet olmuyo ve unutuyorum.
Neyse kitabı okumaya başladığınız andan itibaren sizi birden çok duygu tüneli bekliyor. Küçük Arı ne kadar sizi duygulanırıyorsa Charlie yani Batman o kadar gülme sebebiniz oluyor. Annesi Sarah'a sorduğu sorular ve verilen cevaplar sayesinde gülerken bile kendinizi sorgulayabilirsiniz.
Kitabın o sürükleyici sayfaları arasında ilerken kitabın son sayfalarına geldiğimde hayır böyle bitmemeli dedim. Normalde kitap sonlarına alışığımdır kimisi şaşırtıp kimisi tam beklediğim gibi dedirtir ama 'Küçük Arı' da nolur böyle bitmesin dedim. Bir şeyler eksik gibiydi sanki tamamlanması gereken sayfalar var da ben kitabın sayfalarını kaybetmişim gibi hissettim.
Ve kitabın kapağında dediği gibi 'Okuduktan sonra unutmanız hiç de kolay olmayacak...'
Kitap içerisinde en beğendiğim yerleri genel de altını çizdiğim için burda da sizlere en sevdiğim satırları yazmak istiyorum.
- 'Ay ne kadar kaybolsa da, günün birinde yine parlayacaktır. Köyümde böyle derdik biz.'
Neyse kitabı okumaya başladığınız andan itibaren sizi birden çok duygu tüneli bekliyor. Küçük Arı ne kadar sizi duygulanırıyorsa Charlie yani Batman o kadar gülme sebebiniz oluyor. Annesi Sarah'a sorduğu sorular ve verilen cevaplar sayesinde gülerken bile kendinizi sorgulayabilirsiniz.
Kitabın o sürükleyici sayfaları arasında ilerken kitabın son sayfalarına geldiğimde hayır böyle bitmemeli dedim. Normalde kitap sonlarına alışığımdır kimisi şaşırtıp kimisi tam beklediğim gibi dedirtir ama 'Küçük Arı' da nolur böyle bitmesin dedim. Bir şeyler eksik gibiydi sanki tamamlanması gereken sayfalar var da ben kitabın sayfalarını kaybetmişim gibi hissettim.
Ve kitabın kapağında dediği gibi 'Okuduktan sonra unutmanız hiç de kolay olmayacak...'
Kitap içerisinde en beğendiğim yerleri genel de altını çizdiğim için burda da sizlere en sevdiğim satırları yazmak istiyorum.
- 'Ay ne kadar kaybolsa da, günün birinde yine parlayacaktır. Köyümde böyle derdik biz.'
- 'Çayın tadı ülkemin tadına benzer. Acı ve sıcak, güçlü ve anılarla keskin.'
- 'Ayaklarım taç yapraklarını ezdi ve hikayemin sadece sonlardan ibaret olduğunu fark ettim.'
- 'Barış insanların birbirlerine gerçek adlarını söyleyebildikleri bir zamandır..'
@Fotoğrafların izinsiz kullanılması yasaktır..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder